PAGPANAW AT PAGKABUHAY

Isang gabi ang muli ay kay tagal,
Tila ba huminto ang ikot ng orasan;
Nais ko na pansamantala ay pumanaw,
Handa na akong harapin ang kamatayan;

Puno na ang hinaing sa aking kalooban,
Isip ko’y pagod na sa dalahin sa buhay;
Bawat hakbang ng paa ay aking binibilang,
Takot akong harapin ang hamon na padating;

Nagpapanggap na ako ay isang taong matatag,
Subalit itinatanggi ng aking tunay na katauhan;
Wala na nga yatang puwang sa kinalalagyan,
Nais kong sumigaw ng malakas “Kalayaan”;

Ang pagsuko ba ay isang kaduwagan,
Nawalang pag-asa sa sistemang kinagisnan;
Pinuno akong inyong tinatawag at tinitingnan,
Sa gitna ng pag-iisa ako ay tahimik na luhaan;

Hindi ko malaman mga susunod na mga hakbang,
Naduruwag akong mag-isa sa gitna ng kadiliman;
Malalim ang kaisipan hindi maarok ang kasagutan,
Bangkay ko nawa ay inyong bigyang kahalagahan;

Ibig kong ilibing ninyo ang aking mga nakaraan,
Ngunit nais na buhayin ang dakilang layunin;
Sa muling pagkabuhay ay aking dadalawin,
Upang luha at dusa ay aking nang papawiin;

Iinyong buklatin aklat ng ating mga nakaraan,
Upang maging gabay sa inyong tagumpay;
Ayokong sa susunod ay maging kabiguan,
Panawagan maling mga hakbang ‘di tutularan;

Problema at mga suliranin ay aking lilisanin,
Nadapa ako at nalugmok sa isang putikan;
Sa pulitika nagupo ako ng isang buwaya,
Pangako ako’y babangon at muling lalaban;

Ang pagpanaw ay pansamantala lamang,
Upang maging handa sa isang digmaan;
Kumpleto ang sandata at siguradong hakbang,
Tagumpay ay makakamit sa muli kong pagkabuhay;